Utgards mèrke, langt der ute

Eg kjem ikkje inn, eit offer du krev?

Eit offfer eg krev, ingen lovnad eg gjen

Eg kan gje deg styrke, eg kan gje deg dauden

De seier du kan ta meg av dage.

Du seier du kan ta meg av dage.

Men utan meg er heller ikkje du

Skapar av svakhet, meg kan du ikkje truga.

L¦r deg ¥ sj¥ med det retta auga.

Du dunkle, du freistar ¥ f¥ meg i knt,

du taler i g¥ter, og f¥r meg vred.

Med vrede, du veike, du ingenting f¥r.

Din visdom eg krev for at du skal forst¥

Du vil eg skal lida, og end¥ til dåy.

Du glèymer mi makt, at du er min tr«ll.

Ditt opphav du glèymer. Du prisar bedrag

Di verd er ei faginning, ingen heilhet, ingen svar

Orden eg skaper, men du motstrebar meg

Du talar med klårt, kva er det du krev.

Eg krev eit offer, eg krev at du blèr.

Du v¥ga ¥ trosse dei eldste, som bar deg fram



"Utgards mèrke langt der ute, eit offer vart krevd,

eit offer dei fekk, Eit sinn vart styrka, men

lekam gjekk tapt, Klok vert den som veit ¥ v¥ga"



"Han ofra sitt auge, for at fjan skulle sj¥

Han blèdde for dei som til slutt lot han r¥.

Men ingen lovnad ei ga ham, det vart ingen fred.

Dei skal fframleis kjempa, til jorda sig ned"