Weet je nog? toen de wind de bomen

 Tergde en hen de mantels van het lichaam trok

 Dat wij samen - de regen kletterde bij stromen -

 Schuilden en jij zo schrok

 

 Toen ik je zei dat dit het eind was, en voorgoed

 Onze wegen zouden scheiden

 "Mijn arme kind, 't is droevig maar het moet

 Beter is het heen te gaan", ik zweeg en jij schreide

 

 Weet je nog? dat mijn hand de jouwe

 Zachtjes drukte, omdat jij spoedig zou zien

 Dat ik niet de beste was

 En dat jij door je tranen lachte en zei: "Misschien...!"

 

 Nu is het herfst opnieuw en regen, maar alleen

 Schuil ik onder 't lover, denk aan jou en - ween...